Żałosny koniec żałosnego cyrku - komentarz Jakuba Lisowskiego

Czy w takiej atmosferze rozważanie, kto tu mówi prawdę, w ogóle ma sens? Dla uporządkowania pewnych faktów tak.
Pogoń jest już w II lidze. GKS Bełchatów walczy o tytuł mistrza Polski. Trudno uwierzyć, by bełchatowianie nagle zadrżeli przed słabiutką Pogonią, zapomnieli o wrocławskich prokuratorach, którzy tropią korupcję w polskiej piłce, i kupili mecz. Libacje zamiast treningów? Powiem tak: Pogoń przegrała osiem spotkań z rzędu, więc coś jest nie tak z fachowością Baniaka i jakością treningów. Zresztą sam Baniak już raz wpadł po spożyciu, gdy był dyrektorem sportu w szczecińskim magistracie. Majdan tylko tej wiosny stracił formę, ma problemy osobiste, jest oskarżony o pobicie dziennikarza i sam przyznaje się do zakładów z kolegami o to, kto pierwszy na treningu trafi "przypadkowo" Miedziaka piłką w głowę. A Miedziak? Zaprzecza rozmowie z prezesem GKS, choć ten we wczorajszym "Dzienniku" twierdzi, że obaj panowie rozmawiali ze sobą.
Tak naprawdę jednak to wszystko jest już nieważne. Na koniec sezonu jeszcze raz się potwierdziło, że Pogoń nie jest klubem, ale żałosnym cyrkiem. Trudno tu o profesjonalizm, łatwiej o żenujący kabaret. Dlatego dobrze, że to już koniec sezonu i Pogoni Antoniego Ptaka. Dobrze, bo jak długo jeszcze Polska miała się śmiać z piłkarzy i działaczy? Dobrze, bo ile jeszcze musieliby wycierpieć kibice? W końcu dobrze, bo można jeszcze uratować mocno nadwyrężoną markę Pogoń Szczecin.

Komentarze